Wat zou je doen als ik je kussen zou, lieve woordjes zei, je hand vast hou en je neerleg naast mij? Zou je mij overdreven vinden, impulsief, onlief en te dichtbij, zou je aan mijn gevoelens twijfelen en zet je me opzij? Of zou je het herkennen als de behoefte,Verder lezen…
In mijn hoofd wandelen woorden, die vragen stellen zonder antwoorden, ik zie letters die voor mij uit snellen, de weg al weten, mij achterstellen, waardoor ik hen noodgedwongen volg als ware ik bezeten. Vanuit het niets komen er letters bij, bladzij voor bladzij, die zich weer vormen tot woorden, alsVerder lezen…
Zomaar een kort gedicht, als uniek bericht aan jou gericht, allicht, niets meer dan mijn dichtersplicht, zo blijft alles goed in evenwicht. Een glimlach tovert op mijn gezicht, als ik zwicht, om als dichtend lichtgewicht, over liefde dicht, en romantiek en maanlicht, wetend wat dit aanricht, als het daglicht plaatsVerder lezen…
Het is te koud, ik laat je even, al doet dat mij veel verdriet. Maar begrijp, met dit weer heeft het geen zin, kan het niet. Ik wacht tot het wat warmer wordt, die dag is heel nabij. Dan neem ik je, lik ik je, proef ik je, dan benVerder lezen…
Ben je echt alleen, met miljarden mensen om je heen, ver weg of juist dichtbij, sommige allebei? Is alleen zijn slechts een gevoel, meer een geestelijk gekrioel, want kun je alleen zijn, met verdriet en pijn, in een stadion vol met mensen, om daar je eenzaamheid weg te wensen? OfVerder lezen…
Na het jaarlijks terugkerend gedonder over Piet, zwart, geel of groen, dacht men op de Noordpool; “dat zullen wij nog eens dunnetjes overdoen”. Van de één op de andere dag stopte men met het kinderplezier, en eiste een ieder gelijke rechten, voor mens, elf en dier. Politieke correctheid was deVerder lezen…
De warme zon die zijn laatste stralen als lichte sluiers over het water doet dwalen, mij terstond doet beseffen dat het toch bestond, een liefde zo mooi en puur, terwijl ik door mijn wimpers gluur, naar jou, elk detail van je gezicht onthou. De zakkende bal van vuur, maakt datVerder lezen…
Men heeft niet door hoe ik, heel vertrouwd, mijn muur steen voor steen heb opgebouwd, me verschans achter mijn wand, mijn dromenland, waar alle bitterheid als honing smaakt, niets me raakt, elke traan een glimlach doet lijken, waar ik steeds naar uit kan wijken. Een muur, hoger dan de hoogste toren,Verder lezen…