Ik mag me vandaag weer eens melden voor een onvrijwillige bloeddonatie in het plaatselijk gezondheidscentrum. Waarom dat zo heet is mij een raadsel, want je komt daar vooral als je juist niet gezond bent, maar dat ter zake. Mijn arts wil graag dat ik dit eens in de zoveel tijdVerder lezen…
Ik trek de deur achter me dicht, van plan om mijn nazomeravond op het terras door te brengen. In Spanje kan dat namelijk. Wanneer ik halverwege ben schiet een afschuwelijke gedachte door mijn nog steeds zongebruinde hoofd: “Fuck, heb ik nou het licht aangelaten?” Het is niet duidelijk wat ergerVerder lezen…
“Ik begrijp dat je kwaad bent en dat je wraak wilt, maar dit is toch geen oplossing?” zegt de man met angst in zijn stem tegen de vrouw die naast hem staat. Hij ligt op een lange tafel, geheel ontkleed en met zijn armen en benen vastgebonden aan de poten.Verder lezen…
In Spanje zijn ze gek op bloedprikken, zelfs als je slechts een verstuikte enkel hebt wil men bloed zien. Dat bloedprikken gebeurt in een soort slachthuis dat men de naam ‘medisch centrum’, heeft gegeven. Je bent welkom op werkdagen vanaf acht uur ’s ochtends en het bezoek gaat op afspraak. AlleenVerder lezen…